Avonturier van het jaar op het wereldrecord

Johanna Davidsson is de eerste Zweedse en de snelste vrouw ter wereld die in haar eentje een retourtje Zuidpool heeft afgelegd. Geen wonder dat ze de Avonturier van het Jaar is!

On Op kerstavond 2016 kwam een vermoeide Johanna Davidsson na 38 dagen, 23 uur en 5 minuten op ski's aan op haar eindbestemming op de Zuidpool. Ze had eindelijk haar eindbestemming bereikt en werd de snelste vrouw ter wereld die deze reis had volbracht. Het wereldrecord was echter niet tot het einde in haar gedachten.

- "In het begin had ik voor 50 dagen eten en ik wist niet hoe snel het zou gaan, maar ik merkte dat het sneller ging dan ik dacht. Toen ik nog 20 mijl te gaan had, realiseerde ik me dat ik een kans had om dit vrouwenrecord te pakken en Kerstavond te halen. Toen besloot ik om het te proberen," zegt Johanna Davidsson.

Maar net toen ze had besloten om naar het wereldrecord toe te racen, werd het moeilijker. Het laatste stuk was op grotere hoogte met dunnere en koudere lucht. De sneeuw leek op "schuurpapiersneeuw" en het werd steeds zwaarder om de slee met alle bepakking te trekken.

- In plaats van blij met mezelf te zijn dat alles zo snel en goed ging, werd het traag. Toen werd ik moe, zowel in mijn hoofd als in mijn lichaam. Ik had een maand lang geen enkele rustdag gehad, dus er waren een paar zware dagen waarop ik dacht: "Waarom push ik mezelf? Ik zou hiervan moeten genieten". De laatste dagen waren het zwaarst, maar ik was koppig, ik zou het halen!

Johanna Davidsson tijdens een training boven Spitsbergen. Foto: Ellinor Falkgjerdet

Antarctica is een grote gletsjer die licht heuvelachtig is, maar meestal vlak. Het waait er behoorlijk en de zon gaat er nooit onder. Er zijn geen levende dieren; het enige wat je tegenkomt is een uitgestrekte witte vlakte. Voor verpleegster en avonturierster Johanna Davidsson was dit haar droom.

- "Ik hou van sneeuw en winter en ikras naar poolgebieden, zowel ver omhoog als omlaag. Antarctica trok me aan omdat het een onbeschaafde plek is waar nog niet veel mensen voet aan wal hebben gezet. Het leek me altijd al gaaf om daarheen te reizen.

Afgezien van die laatste paar dagen aan het einde, vond ze dat de expeditie beter verliep dan verwacht.

- "Ik had me erop voorbereid dat het koud zou zijn, veel wind en zwaar en dat ik kapot zou gaan. Ik probeerde me eraan aan te passen en dacht dat als het minder klote is, dat mooi meegenomen is.

Johanna Davidsson beleefde veel mooie momenten tijdens de heen- en terugreis naar de Zuidpool, en ze herinnert zich vooral de momenten waarop het tot haar doordrong dat het haar echt gelukt was om haar droom waar te maken.

- "Toen het gemakkelijk was en ik naar muziek luisterde en voelde dat ik nergens anders wilde zijn, voelde ik zo'n geluk. Het was het zo waard," zegt ze.

Je bent onlangs uitgeroepen tot Avonturier van het Jaar, waarom denk je dat je gewonnen hebt?

- Als je naar de geschiedenis kijkt, hebben niet veel Zweden hun eigen expeditie naar Antarctica gemaakt. Het is een nogal ongebruikelijke reis om te maken en ik denk dat dat een rol speelt. En ik hoop dat het duidelijk is dat de grootste drijfveer voor mij is dat ik het leuk vind om op reis te zijn en Antarctica te ervaren. Ik hoop dat ik anderen inspireer om hun droomreis te maken!

Ze skiede van Hercules Inlet aan de kust van Antarctica naar de Zuidpool, het meest zuidelijke punt van de wereld.

Johanna Davidsson is geen beginneling als het gaat om poolexpedities of soloreizen. Ze heeft eerder drie maanden alleen langs de Zweedse en Finse kust gepeddeld en in 2014 ging ze met een van haar zussen naar Groenland, een ervaring waar ze met veel plezier aan terugdenkt.

- "Ik vond het geweldig en heb er zo van genoten. Ik had het gevoel dat ik iets soortgelijks nog eens wilde doen. Antarctica is ook een groot ijsplateau en het was eerder een droom. Nu voelde ik me er meer klaar voor, had ik meer ervaring en dacht ik dat het mogelijk was als ik mijn zinnen erop zette.

Wat was het grootste verschil tussen een avontuur als dit met iemand samen doen versus alleen?

- Het grootste verschil is dat ik volledig op mezelf moet vertrouwen. Ik moest alle beslissingen nemen en nog voorzichtiger zijn om niets te laten schieten. Ik lette erop dat ik at, dacht na over alles wat ik deed en hield de moed erin. Als je met z'n tweeën bent, kun je elkaar aanmoedigen, maar ik moest ervoor zorgen dat ik mezelf aanmoedigde. Ik probeerde een goede spiraal te houden en een goede mindset te hebben, zodat ik niet met zware gedachten kwam te zitten.

Waar dacht je aan tijdens al die tijd alleen?

- Ik had de tijd om over veel dingen na te denken; dingen die ik heb gedaan en dingen die ik wil doen. Als ik moe was, was het moeilijk om niet te denken "Hoe laat is het nu? Hoeveel kilometer heb ik gelopen? Hoeveel heb ik er nog te gaan?". Het was verschillend op verschillende dagen. Maar als ik moe was van mijn eigen gedachten, luisterde ik naar een luisterboek of muziek.

Koppigheid en vastberadenheid waren het belangrijkst om Johanna Davidssons pooldroom waar te maken. Foto: Anna Lovehed

Johanna Davidsson is een actief persoon die graag klimt, wandelt in haar woonplaats Tromsø en skiet. Om zich voor te bereiden op de expeditie bleef ze trainen zoals gewoonlijk, maar ze sleepte twee of drie zware banden achter zich aan om te oefenen voor de slee die haar 110 kilo zware bepakking droeg.

Ze was erg vastberaden en werkte bijna anderhalf jaar voor het begin van de reis hard aan alle voorbereidingen, waarbij ze een banklening afsloot en sponsors zocht. Maar de mentale training was volgens haar belangrijker dan de fysieke training om tijdens de expeditie haar interesse niet te verliezen.

- "Ik denk dat alle tijd en moeite die je erin steekt, deel uitmaakt van de wil om het te doen. Toen ik eenmaal begon, was ik zo dankbaar dat ik eindelijk kon beginnen en mijn droom kon doen en opgeven stond niet op de kaart.

Het plan was om een uur te lopen en vijf minuten te stoppen. Een uur lopen, vijf minuten stoppen. En dat deed ze 38 dagen lang. Ze kwam terug met een vlieger in 12 dagen, meer dan een week sneller dan ze had verwacht.

Wat was het belangrijkste voorwerp in je rugzak?

- Ik zou niet ver zijn gekomen zonder mijn keuken en brandstof om te eten. Dan is de tent superbelangrijk en het donsjack. Het is een troost om in een grote warme donsjas te kunnen kruipen, dus daar hechtte ik veel waarde aan. Ik heb het een keer per ongeluk laten vallen en moest bijna een uur terug skiën voordat ik het zag.

Johanna Davidsson woont in Tromsø, Noorwegen, waar ze vaak wandelt. Hier oefent ze voor de poolexpeditie. Foto: Anna Lovehed

Hoe koud was het?

- Minus 25-30 op zijn koudst en soms was er ook wind. Het vorsteffect maakt het nog kouder, dus je moest snel zijn als je moest stoppen om naar het toilet te gaan of je handschoenen uit te trekken.

Hoe werkt hygiëne op zo'n reis?

- Er is geen douche, je moet wachten! Ik had natte doekjes bij me en kon water verwarmen om mijn handen en gezicht te wassen, maar verder ben je niet erg fris. Het is misschien niet het leukste aan op tournee zijn, je moet er gewoon tegen kunnen en vaak lukt het meer dan je denkt, zegt ze en gaat verder:

- Dan moet je oppassen als je wondjes of iets dergelijks oploopt. Omdat je zo ver weg bent van alles, moet je goed voor jezelf zorgen. Ik zorg eigenlijk meer voor mezelf op tournee dan thuis omdat het zo belangrijk is om gezond te blijven.

Oké, wat is het belangrijkste om dit soort dingen te doen?

- Een beetje koppig zijn. Er gaat veel werk aan vooraf, dus je moet vastberaden zijn. Het belangrijkste is echt dat je het wilt doen, deels om je motivatie hoog te houden, maar ook om aan de slag te gaan. Dan probeer je een positieve houding te hebben om met problemen om te gaan als iets niet gaat zoals je wilt.

Een selfie van Antarctica! Als je meer wilt lezen over de avonturen van Johanna Davidsson, kun je haar website en blog hier vinden. Je kunt haar ook volgen op Instagram @solosister2016.

LEES MEER: Hoe vind en behoud je je trainingsmotivatie?