Średnia liczba osób cierpiących na nietolerancję glutenu
Antalet fall av glutenintolerans ökar bland svenska barn in åldern 2 till 15 år. W przypadku osób z nietolerancją glutenu może dojść do zaburzeń żołądkowo-jelitowych i mlecznych, a także do zakażenia układu moczowego u kobiet w ciąży lub osób, które chorują na tę chorobę w Szwecji.
Badanie przeprowadzone na uniwersytecie w Umeå wykazało, że nietolerancja glutenu nie jest już tak powszechna, a czynniki łagodzące i łagodzące przebieg choroby są kluczowymi czynnikami ryzyka dla osób z nietolerancją glutenu. Wysokie ryzyko wystąpienia nietolerancji glutenu można zaobserwować w przypadku planowanego karmienia piersią i zwiększonej częstości oddawania moczu u kobiet w ciąży.
- Fakt ten ma wpływ na rozwój mikroorganizmów w okresie ciąży - jest to czynnik, który przyczynia sięras do rozwoju nietolerancji glutenu, mówi doktor Fredinah Namatovu z Institutionen för folkhälsa och klinisk medicin na Uniwersytecie w Umeå.
Ważną strategią w zwalczaniu nietolerancji glutenu jest stosowanie czerwonych, nieinwazyjnych preparatów dopochwowych i unikanie antybiotyków, które mogą mieć pozytywny wpływ na współczesne i barnets hälsa.
Badanie wykazało, że ryzyko nietolerancji glutenu u kurcząt, które są narażone na choroby weneryczne, somatyczne i nowotworowe, jest bardzo wysokie, co może mieć wpływ na ryzyko zakażenia wirusem. Stodoły w południowej Szwecji mają większe ryzyko niż stodoły w Norwegii. W północnej Szwecji obserwuje się wzrost zachorowalności na nietolerancję glutenu w porównaniu z innymi krajami.
- Szwedzka wiedza na temat wpływu wirusów RS, rotawirusów i influenzy na ryzyko zachorowania na nietolerancję glutenu jest bardzo szeroka, twierdzi Fredinah Namatovu.
Badanie wykazało, że u osób w wieku powyżej 35 lat i z wysokim poziomem zakażenia ryzyko było mniejsze. Istniejące fakty mogą wskazywać na to, że te osoby mają awangardowy styl życia, który może odnosić sięras do większego ryzyka związanego z nietolerancją glutenu.
Badania nad nietolerancją glutenu u osób, które zostały zdiagnozowane na podstawie pierwszego poziomu, nie są w stanie wykazać, że są one narażone na większe ryzyko. W związku z tym średnia długość życia w zależności od diagnozy wzrosła z 1,1 w okresie od 1990 do 6,7 w 2009 roku.
